LĘK

Nieuzasadniony lek przed wyjsciem mimo nawet wlicznych w to konsekwencji, wycofanie ze spoleczenstwa, wewnętrzna walka dobra i zla.

Jesli zmagasz sie z lekami spolecznymi pewnie to pare uczuc, ktore Ci towarzysza.

Ja rowniez na co dzien sie z tym zmagam  i zdaje sobie jak powazne to jest.

Wiem, ze pokonanie tego nie przychodzi od tak, a ciagnie sie za tym praca nad samym soba.
To nie jest nic zlego, to jest choroba, zaburzenie i jest to jak najbardziej mozliwe do zmiany.

Zaobserwuj siebie i sprobuj przedstawic sobie argumenty za tym, ze nie powinenes faktycznie wychodzic, oraz za tym, ze Twoje myslenie jest bzdurne.

Uswiadom sobie konsekwencje czynow i rob male kroki, choc jesli chcesz zrob jeden wielki - wybor nalezy do Ciebie

Za kazdym razem gdy zwatpisz... 

powroc myslami do tego o czym pisze.

Ja sam czuje sie czasem jakbym mial dwie osoby w sobie.
Jedna, ktora jest zla i kaze mi uciekac przed ludzmi, szkola, wyjsciem... 

Druga, ktora jest dobra i mysli rozsadnie analizujac konsekwencje i rzuty na przyszlosc.

Bycie caly czas ukrytym, ucieczka od tego co nas otacza to nigdy nie bedzie wyjscie.
Zastanow sie nad tym, ze cierpisz Ty, ale rowniez ludzie Cie kochajacy. 

Nie jestes inny, potrafiles to kiedys jak kazdy, tylko w tym momencie gdzies sie zagubiles i musisz sobie pomoc.

Ludzie maja gorsze i lepsze dni, czesto narzekaja, sa zmeczeni, boja sie pewnych sytuacji ale zmuszaja sie bo wiedza, ze musza.
Pewne rzeczy mozna odpuscic, pewne rzeczy sa obowiazkiem.

Życie czasem bywa ciężkie, ale można przezwyciężyć wszystko.